Zabytki Nowy Korczyn

Nowy Korczyn dawne miasto królów. Z minionej świetności Nowego Korczyna i jego okolic, zachowało się wiele zabytków sztuki i architektury:

1. Kościół i klasztor pofranciszkański w Nowym Korczynie, fundacji Bolesława Wstydliwego i Św. Kingi, z 1257r. Świątynia ta jest p. w. św. Stanisława.

Pierwotnie zbudowany był w stylu gotyckim, ale później wnętrze przybrało wystrój barokowy.

Jest to budowla jednonawowa, dookoła wspierana szkarpami o jednym spadku. Nawa utrzymana jest w stylu odrodzenia z beczkowym sklepieniem, oświetlona oknami zakończonymi owalnie. Jedną z najstarszych części świątyni jest wczesnogotyckie prezbiterium ze sklepieniem krzyżowo – żebrowym. Ołtarz główny pochodzi z XVIII w. Znajduje się w nim piękny obraz wyobrażający św. Stanisława wskrzeszającego Piotrowina, namalowany w 1763 r. przez Macieja Rejhana.

Ściany w chórze mniejszym pokrywa malowidło wyobrażające sceny z życia św. Stanisława.

Po obu stronach głównego ołtarza usytuowane są stalle, na których wyobrażone są cuda św. Antoniego – po stronie Ewangelii i cuda św. Franciszka – po stronie Epistoły. W kartuszach zwieńczających stalle wyobrażeni są św. patronowie.

Chór mniejszy od większego oddziela łuk, czyli arkada, barokowo wygięta ku górze.

Na arkadzie od strony nawy odkryte są fragmenty gotyckich fresków, które pierwotnie zdobiły ściany.

Sklepienie nawy jest bogato zdobione.

W nawie znajdują się ołtarze: Matki Bożej Większej, św. Antoniego Padewskiego, św. Anny, św. Kingi, św. Franciszka, herbu Szreniawy.

Pod chórem stoi ołtarz Matki Bożej Bolesnej.

Na cmentarzu przykościelnym, od strony północnej stoi oryginalna figura z 1820 r. przedstawiająca Matkę Bożą na słupie w kształcie obłoku.

Na plac ten wchodzi się przez zabytkowa bramę ozdobiona figurami świętych.

W kościele tym dekretem ks. bp kieleckiego Jana Piotrowskiego, ustanowione zostało 16 grudnia 2015 r. diecezjalne sanktuarium ku czci św. Kingi.

2. Kościół pojezuicki Św. Trójcy w Nowym Korczynie, zwany Farnym z XVI w. gotycko – renesansowy z dwiema wczesnobarokowymi kaplicami z 1608 r.

W kościele znajduje się:
• wczesnorenesansowy portal główny z 1634r. z orłem polskim i snopkiem Wazów,
• sklepienie w prezbiterium w nawie, kolebkowe, z lunetami,
• barokowy krucyfiks z XVII w.
• wyposażenie kościoła barokowe i późnobarokowe,
• relikwie wielu świętych, przeważnie męczenników.

3. Kościół pod wezwaniem Św. Mikołaja w Starym Korczynie, powstały w XIV w. na terenie najstarszej parafii z przełomu XI i XII w. w Starym Korczynie, urodził się Bolesław Wstydliwy.

Od 1550 r. przez dwa wieki parafię obsadzali plebani, profesorowie Akademii Krakowskiej. Kościół w Starym Korczynie składa się z dwóch części: gotyckiej, w skład niej wchodzą-prezbiterium, nawa i zakrystia- oraz neogotyckiej z XIX w. Najstarszym zabytkiem jest krucyfiks z 1500 r. Na uwagę zasługuje tu
stary (obecnie odnowiony) obraz wyobrażający Św. Joachima, uczącego Matkę Bożą czytać. Obok świątyni wznosi się murowana dzwonnica, w której znajdują się 4 dzwony, ukryte w czasie II Wojny Światowej przed hitlerowcami.

4. Kościół parafialny pod wezwaniem Św. Jana Chrzciciela w Ostrowcach z XIII w. Obecny obiekt jest gruntownie przebudowany w latach 1897-1900. Znajduje się tu słynący łaskami z XVI w. – obraz Matki Bożej Pokoju.

Na placu przed kościołem znajduje się obelisk poświęcony pamięci rycerza Jana Nasiana, który zdobył chorągiew krzyżacką w bitwie pod Koronowem.

5. W Piasku Wielkim znajduje się kościół pod wezwaniem Św. Katarzyny Aleksandryjskiej, wzniesiony w I poł. XIV w. Pochowany tu został poległy pod Grotnikami- Spytek z Melsztyna.

Świątynia przebudowana została w XIX w. w stylu neogotyckim. W ołtarzu głównym znajduje się barokowy krucyfiks, przeniesiony z kościoła pod wezwaniem Św. Wojciecha z Kielc. Ołtarze boczne pochodzą z 1700 r. Z prezbiterium do zakrystii prowadzi gotyckorenesansowy portal. Na placu przed kościołem znajduje się tablica upamiętniająca zamieszki chłopskie, podczas Wiecu Chłopskiego w 1933 r. na którym był obecny Wincenty Witos.

6. Kościół w Strożyskach pod wezwaniem Najświętszej  Maryi Panny z 1378 r. Powiększony on został w XIX w. a wyposażenie świątyni jest w większości barokowe.

7. Synagoga klasyczna z XVII w. w Nowym Korczynie.

Jest to budowla murowana z kamienia i cegły, na planie prostokąta. Wewnątrz znajduje się obszerna, sala modlitewna, do której prowadzi dwudzielny przedsionek. Nad nim na piętrze znajduje się otwarty na salę babiniec. W sali dla mężczyzn i w emporze dla kobiet jest pozorne
sklepienie z desek. Na ścianie wschodniej zachowała się klasycystyczna oprawa aron hakodesz.

8. W Rynku Nowego Korczyna zachowało się szereg zabytkowych domów z XVII w. Najstarszy z nich to ,, Dom Długosza”, z zachowanymi piwnicami sklepionymi kolebkowo.

Dom Długosza to budynek znajdujący się w północno – wschodnim narożu rynku w Nowym Korczynie.
Należy do najstarszych obiektów nie tylko na terenie woj. Świętokrzyskiego, ale w Polsce. Jest to piętrowa, podpiwniczona budowla. Przyziemie pochodzi z około 1300 r. i znajdują się tu cztery piwnice sklepione kolebkowo, wybudowane z kamienia i cegły.

Piętro dobudowane zostało w XVII i XVIII w. na potrzeby filii Akademii Krakowskiej. Dlatego często Dom Długosza, nazywany jest także Akademią Korczyńską.

Najwybitniejszym uczniem Akademii był kronikarz Polski – Jan Długosz, który był synem starosty korczyńskiego. Uczęszczał do szkoły parafialnej od 1421 do 1428 r.

Widok na Rynek w Nowym Korczynie

9. Warto także zobaczyć Źródełko Św. Kingi, zwane przez ludzi ,, Kunegundą”.

Kult św. Kingi przez parę wieków skupiał się w kościółku św. Mikołaja. Do tego kościółka , położonego w Starym Korczynie, niedaleko rzeki Nidy, uczęszczała na nocne czuwania modlitewne, w towarzystwie ochmistrza Mikuły i dworki Przesławy, św. Kinga. Chodziła tam boso, nie zważając na zimno, niepogodę, śnieg, czy mróz.

W niedalekiej odległości od kościoła, na równinie wśród pól, znajdowało się źródełko,
a właściwie studzienka o drewnianej cembrowinie, związana z kultem św. Kingi i zwana przez lud wprost ,, Kunegundą”.

W czasie procesu beatyfikacyjnego w 1684 r. radca nowokorczyński, Mikołaj Franciszek Winiarczyk twierdził, że zgodnie z tradycją, w tym źródełku myła nogi św. Kinga, kiedy dokonywała nocnych wypraw z zamku do kościółka św. Mikołaja.

Świadek Jan Świeszkowic zeznał, że według tradycji źródełko wytrysło na wprost tego miejsca nad brzegiem Nidy, gdzie fale rzeki wyrzuciły zwłoki rzekomo utopionego , królewicza Andrzeja.

Z początkiem XVII w. nad cudownym źródełkiem wzniesiono kapliczkę, a w jej wnęce umieszczono wizerunek Chrystusa na krzyżu, nad nim Bóg Ojciec z wyciągniętymi rękoma,
a po bokach jednej strony Najświętsza Maryja Panna, a z drugiej św. Kinga. Kapliczka była umieszczona nad źródełkiem, na pewnego rodzaju łuku podpieranym przez 4 kamienne kolumny. Kapliczkę tę ufundował szlachcic Tomasz Borkowski, a wykonana była starannie
z białego pińczowskiego kamienia.

Źródełko w Nowym Korczynie stało się centralnym miejscem kultu św. Kingi. Przy nim gromadziły się pielgrzymki nie tylko z Nowego Korczyna, ale i okolic. Przybywali tu zwłaszcza ludzie chorzy na oczy lub febrę, klęcząc, z modlitwa na ustach. Pochylali się nad źródełkiem, czerpali z niego wodę, obmywali chore części ciała. Pragnący doznać łaski uzdrowienia spowiadali się, przystępowali do komunii św., uczestniczyli w zamawianych przez siebie mszach św., odprawianych w kościółku św. mikołaja, a potem przynosili woskowe wota
w podziękowaniu za otrzymane łaski.

Wieść powszechnie głosiła, że wielu wierzących odzyskało tu swoje pierwotne zdrowie. Po tę cudowną wodę przysyłano nawet z najdalszych okolic, a uzdrowienia, których było bardzo wiele oraz inne łaski, jakich wierzący doznali, były główną dźwignią wiary w świętość Kingi.

Obecnie na tym miejscu stoi figura z 1820 r. z napisem na froncie obelisku: ,, Którzy tu na tym miejscu cudu doznawaią, niechaj tyż S. Patronce ukłon odaią.”

10. Na uwagę zasługują także figury przydrożne, późnobarokowe i inne zabytkowe, znajdujące się na obszarze całej gminy, na placach kościelnych, na cmentarzach, przy drogach i mostach, przy starorzeczach. Wyobrażają one różnych świętych, najczęściej Św. Jana Nepomucena, Św. Franciszka, Św. Kingę, Matkę Bożą, Pana Jezusa. Figury te wykonane są z wapienia pińczowskiego, niejednokrotnie o dużej wartości artystycznej.

11. Można również obejrzeć stare tzw. zamczysko, czyli miejsce, ślady po zamku, w którym przebywała Św. Kinga i który był ulubionym miejscem wielu władców np. Władysława Jagiełły. Do czasów współczesnych nie zachowały się żadne pozostałości po tej budowli. Jedynie możemy szukać śladów fos. W miejscu tym, nad rzeka Nidą, stoją prywatne zabudowania wsi Podzamcze.

12. W Winiarach Wiślickich podziwiać można neoklasyczny dworek z XVIII w. położony malowniczo na skarpie wiślanej, na terenie Nadnidziańskiego Parku Krajobrazowego. Wokoło na powierzchni 18 ha rozciąga się dawny, tradycyjny park przypałacowy ze starodrzewem, z przewagą dostojnych lip i kasztanowców.

13. Cmentarz Ruski w Nowym Korczynie

Cmentarz Ruski w Nowym Korczynie zwany także rosyjskim założony został w XVIII w. przez rosyjskich zaborców.
Cmentarz został założony na ziemiach należących do dziedzica Grotnik Dużych- Jana Królikiewicza. Początkowo grzebano tu ciała żołnierzy ekshumowanych z okolicznych miejsc bitew: Winiar, Starego Korczyna, Uciskowa. Później chowano nie tylko zmarłych żołnierzy, ale także urzędników carskich, zarządzających Nowym Korczynem i sąsiednimi miejscowościami. Szacuje się, że spoczywa tu około stu Rosjan, ale dokładnie nie wiadomo ile.

Na cmentarzu grzebano także wyznawców innych religii. Nekropolia została podzielona na trzy części: prawosławną, katolicką oraz ogólnowojskową.
W części ogólno wojskowej leżą Muzułmanie oraz Żydzi. Jednym z najznamienitszych Rosjan pochowanej w części prawosławnej był syn generała barona Michała Miełdnikowa- Iwan, który zginął podczas przejażdżki konnej. Tu pochowany został także krewny Siemiona Budionnego, sławnego dowódcy rosyjskiej kawalerii.
W rzymskokatolickiej części cmentarza spoczywają mieszkańcy Nowego Korczyna m.in. kapłani.

Po odzyskaniu niepodległości rodzina dziedziców Jan i Eleonora Królikiewiczowie podjęli decyzję, aby na cmentarzu wybudować kaplicę która byłaby ich rodzinnym grobowcem. Pod kaplicą spoczęli oni oraz ich córka.
Zachowano przy niej drzewo cierniowe, z którego prawdopodobnie zrobiono koronę cierniową Jezusa Chrystusa, którą nałożono mu na głowę w dniu ukrzyżowania.
Według miejscowych przekazów sadzonkę tę Królikiewicz przywiózł z Ziemi Świętej, ale najprawdopodobniej z Ogrodu Botanicznego UJ w Krakowie. Ojciec po stracie ukochanej, nastoletniej córki popadł w straszliwą rozpacz i zasadzenie glediczii należy pojmować jako wyraz jego nieograniczonego bólu po stracie córki.
W czasie II wojny światowej cmentarz został całkowicie zdewastowany przez Niemców.

14. Zamek w Nowym Korczynie

W 1212 r. w Nowym Korczynie wybudowano drewniany zamek, a w 1250 r. Bolesław Wstydliwy rozbudował go i zamieszkał w nim ze swą żoną Kingą.

Murowany wzniesiony został przez Kazimierza Wielkiego w XIV w. na planie regularnego czworoboku, z wypalonej cegły na kamiennych fundamentach, otoczony fosą z wodą zasilaną z rzeki Nidy.

W twierdzy znajdowała się sypialnia królewska, domy mieszkalne oraz budynki gospodarcze. Była tu także kaplica pw. Świętej Trójcy i św. Stanisława.

W latach 1402-1408 obiekt został przebudowany. Dobudowano m. in. skarbiec oraz salę górną.

W pałacu odbywały się liczne zjazdy i przyjmowane były poselstwa zagraniczne.

Był on ulubioną siedzibą króla Władysława Jagiełły, który przybywał tu prawie każdego roku.

W 1409 r. przybyło tutaj poselstwo krzyżackie, które doręczyło królowi pisemne wypowiedzenie wojny.

6 października 1479 r. w zamkowej izbie większej hołd polskiemu królowi, Kazimierzowi Jagiellończykowi- złożył Wielki mistrz Krzyżacki, Martin Truchsess.

W XVI w. zamek stopniowo przebudowywano, przekształcając go w renesansową rezydencję. Pierwsza przebudowa miała miejsce w 1517 r. Jej inicjatorem był kanclerz wielki koronny Krzysztof Szydłowiecki.

Inwentarz z 1572 r. mówi, że w zamczysku było 80 pomieszczeń: w tym 8 komnat, 9 izb,
3 sale,5 sieni, 20 komór. Część gospodarcza zajęta była przez 2 kuchnie,3 spiżarnie,5 piwnic,
6 sklepów. W tym czasie założenie posiadało również własną kaplicę oraz pomieszczenia mieszkalne podstarościego oraz pisarza grodzkiego. Dolne kondygnacje posiadały 2 sklepy na księgi grodzkie. Południowe naroże zajęte było przez wieże o funkcji więziennej.

W 1657 r. forteca została zniszczona podczas potopu szwedzkiego. W 1702 r. uległa pożarowi.

W 1776 r. pozostałości zamku rozebrano. Na pewien czas pozostawiono jedną z baszt,
w której jeszcze w 1789 r. znajdował się areszt. Rezydencja nie zachowała się do współczesnych czasów. Zniszczenia zamku nie pozwalają na dokładne odtworzenie jego pierwotnego wyglądu. Na jego miejscu stoją domy wsi Podzamcze. Widoczny jest tylko nasyp ziemny.

Dla upamiętnienia poległych i pomordowanych powstało wiele Miejsc Pamięci Narodowej:

1. Cmentarz w Uciskowie

W Uciskowie, przy drodze z Nowego Korczyna do Buska – Zdroju, znajduje się największy w naszym rejonie, cmentarz wojenny z czasów I wojny światowej. Spoczywa
w nim 1366 żołnierzy rosyjskich ( 9. armii) i 479 austro- węgierskich (1. armii).

Cmentarz został założony przy udziale miejscowej ludności, jeszcze w trakcie działań wojennych. Ludność usypała wały i kopiec. W usypanie kopca włożyła wiele wysiłku, trudu
i pracy. Ekshumowano wówczas i przeniesiono żołnierzy pochowanych w okolicy, poległych na przełomie 1914 i 1915 r.

Cmentarz rozplanowano na bazie prostokąta, którego tylny bok jest zaokrąglony
i otoczony wałem. Zajmuje około 1 ha powierzchni. Blisko wejścia jest duży kopiec ziemny
( około 6 m ), zwieńczony krzyżem z żelaznych rur, na którym znajduje się blaszany orzełek wojskowy z wyrytym napisem: ,, 1918 – 1939 Poległym za Polskę’’.
U stóp kopca znajduje się kwatera, a przed nią trzy pojedyncze mogiły ułożone w rzędzie, w których spoczywają oficerowie. Stoi tu także duży drewniany krzyż z dwoma mniejszymi oraz głaz z tablicą informacyjną.
Dwie kolejne mogiły znajdują się za kopcem. Spoczywają tu prawdopodobnie żołnierze polegli w 1939 r. W 1945 r. na cmentarzu w Uciskowie pochowano żołnierzy Armii Czerwonej, zabitych podczas odbijania tych ziem z rąk niemieckich. W latach 50 zostali ekshumowani i przeniesieni w inne miejsce.

Wzdłuż wału po dwóch stronach rozciągają się kwatery w kształcie litery L.
Z tyłu cmentarza w trzech rzędach rozmieszczone są 22 kwatery. Na cmentarzu znajdują się drewniane krzyże, których w sumie jest około 20, część z nich z dwoma ramionami – prawosławne. Na nagrobkach nie ma ani jednej tabliczki z nazwiskami.

Od południa i zachodu nekropolia otoczona jest lasem sosnowym.

We wrześniu 1991 r. cmentarz został odrestaurowany i ponownie poświęcony.

Obecnie jest jednym z najlepiej zachowanych cmentarzy wojennych w regionie świętokrzyskim. Dostępny jest dla odwiedzających i składających cześć pomordowanym żołnierzom.

2. Cmentarz Legionowy w Czarkowach położony jest na terenie Parafii w Starym Korczynie.

Cmentarz w Czarkowach powstał na początku lat 20-tych ubiegłego stulecia. W mogiłach
z drewnianymi krzyżami pochowano legionistów, którzy polegli wiosną 1915 r. na obszarze Ponidzia, w czasie walk legionowych nad Nidą.

Gdy w 1928 r. stawiano pomnik Zwycięstwa Legionów, cmentarz uporządkowano, większość zwłok ekshumowano i przeniesiono na cmentarz w Opatowcu.
Przy pomniku położono płytę z wykutym krzyżem Virtuti Military i napisem:
,, Grób nieznanego żołnierza’’, pod którą prawdopodobnie spoczywa ułan powieszony na wierzbie, przy wąwozie prowadzącym z gościńca do Starego Korczyna.
W 1937 r. na cmentarzu złożono prochy 14 Legionistów z cmentarzy i mogił Ponidzia: Buska – Zdroju, Jurkowa i Pińczowa, Skowronna Górnego, Starego Korczyna i Stopnicy.
Wśród nich jest jeden grób imienny: Kazimierz Zacharski, poległy w 1915 r. w Stopnicy. Pozostałe groby opisane są: ,, nieznany żołnierz I Brygady Legionów Polskich, poległ 15 maja 1915 r.”. Ozdobione zostały krzyżem i odznaką I Brygady Legionów Polskich.

Kolejny pochówek na cmentarzu w Czarkowach odbył się 21 czerwca 1944 r. W kwaterze po lewej stronie cmentarza złożono szczątki 44 ciał żołnierzy Wojska Polskiego, poległych podczas boju stoczonego 8 września 1939 r. pod Ksanami i Kociną. Wcześniej żołnierze ci byli pochowani w polnych mogiłach w rejonie Ksan i Kociny.

Po wojnie na mogile żołnierzy Września ustawiono niewielki pomnik w formie płaskorzeźby piaskowca, przedstawiającej dwóch żołnierzy- poległego i atakującego
z karabinem i granatem. U podnóża płaskorzeźby znajduje się stylizowany orzeł napis na ukośnie leżącej płycie: ,, Cześć i chwała bohaterskim żołnierzom polskim, poległym pod Ksanami w dniu 8 IX 1939 r. w liczbie 44 żołnierzy z 11. PP z Tarnowskich Gór.”
Autorem tej płaskorzeźby był Edward Stoksik z Rzemianowic.

Ostatni pogrzeb na cmentarzu w Czarkowach odbył się nocą 20 na 21 lipca 1944r. Pochowano wówczas zmarłego na skutek ran odniesionych w czasie akcji na pocztę
w Opatowcu 15 lipca 1944 r. dowódcę drużyny w oddziale Armii Krajowej,, Skok”
ppor. Józefa Lenczewskiego PS. ,, Rybka”.

Pod Czarkowami na pamiątkę stoczonej tu i rozegranej pierwszej zwycięskiej bitwy 1.PułkuPiechoty Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego z dnia 23 września 1914 r., wzniesiono w 1928 r. pomnik czynu legionowego. Pomnik powstał z inicjatywy społeczeństwa, władz powiatu pińczowskiego i Związku Legionistów Polskich. Pomnik zlokalizowano na gruntach oddanych na ten cel przez małżeństwo Ewę i Aleksandra Kozerę z Chwalibogowic.

Projektantem pomnika był krakowski artysta – Konstanty Laszczka, ur. w Makowcu Dużym. Konstanty Laszczka był rzeźbiarzem, grafikiem, profesorem od 1911 r. Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Przyjaźnił się ze Stanisławem Wyspiańskim i Leonem Wyczółkowskim. W 1937 r. został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury. Był autorem kilkunastu pomników, rzeźb oraz płaskorzeźb. Swoje prace wystawiał w kraju i za granicą. Zmarł w Krakowie 23 III 1956 r. i został pogrzebany na cmentarzu Rakowickim.
Odsłonięcie pomnika odbyło się 23 września 1928 r. na cmentarzu legionowym
w Czarkowach. Na odsłonięciu i poświęceniu pomnika obecni byli: Prezydent Ignacy Mościcki, Marszałek Sejmu Ignacy Daszyński, minister spraw wewnętrznych Felicjan Sławoj Składkowski, minister poczt i telegrafów Bogusław Miedziński, posłowie na Sejm Jakub Bojko i Edward Kleszczyński, wojewoda kielecki Władysław Korsak, wojewoda krakowski Ludwik Darowski, generałowie Wojska Polskiego i inni dowódcy wojskowi.
Pomnik przetrwał nienaruszony do 1945 r. W tym roku żołnierze radzieccy Armii Czerwonej zniszczyli pomnik. Obwiązali cokół pomnika lontem, przymocowali ładunki wybuchowe i wysadzili w powietrze. Brązowy orzeł rozpadł się na kawałki, a pomnika pozostały tylko trzy stopnie. Wiosną odnaleziono zakopaną menzurę z aktem erekcyjnym. Dokument ten przechował miejscowy rolnik Stanisław Pietrzyk z Żukowic do 1989 r.

Pomnik odbudowano przy ogromnym zaangażowaniu władz gminy Nowy Korczyn
i mieszkańców. Monument został odsłonięty w 1992 r. Odbudowany został i odtworzony
z oryginalnych planów.

3. Mogiła pomordowanych partyzantów AK w Nowym Korczynie

W grobowcu na cmentarzu w Nowym Korczynie spoczywają partyzanci pomordowani przez hitlerowców w czasie II wojny światowej. Są to żołnierze AK podobwodu Nowy Korczyn kryptonim Konwalia. We wspólnej mogile spoczywa 13 partyzantów , którzy zostali aresztowani w dniu 22 marca 1944 r. a następnie przeszli brutalne przesłuchania w buskim gestapo i zostali rozstrzelani w dniach 27 marca i 13 kwietnia 1944 r. przez Niemców.
27 marca w lasku koło Wygody Kozińskiej zamordowano 9 partyzantów.

13 kwietnia Niemcy wywieźli do lasu Wełeckiego 4 aresztantów z Nowego Korczyna, gdzie ich stracili.

Wczesną wiosną 1945 r. przeprowadzono ekshumację zwłok. Odkopano ciała z obu miejsc straceń, chowając je we wspólnej mogile na cmentarzu parafialnym w Nowym Korczynie. Zostali pogrzebani z godnością i szacunkiem.

Na nagrobku znajdują się zdjęcia także dwóch członków AK, którzy podzielili los towarzyszy i zginęli w obozach koncentracyjnych.

Na płycie poziomej grobowca w części środkowej znajduje się napis: ,, Ku chwale Pomordowanych przez Hitlerowców” i nad napisem płaskorzeźba odznaki ZBOWiD-u wykuta w płycie betonowej zbrojnej ( biały beton)Środkowa płyta z płaskorzeźbą i napisem usytuowana jest wyżej od płyt bocznych. Wszystkie nazwiska umieszczone na pomniku są potwierdzone przez Zarząd Okręgu Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Kielcach.

4. W Rynku w Nowym Korczynie znajduje się pomnik poświęcony żołnierzom poległym za naszą wolność. Pod pomnikiem organizowane są uroczystości patriotyczne z okazji obchodów różnych świąt państwowych i rocznic upamiętniających walki narodowowyzwoleńcze.

5. Na cmentarzu w Ostrowcach znajduje się obelisk poświecony pamięci poległych podczas kampanii wrześniowej w 1939 r.

Piękno Nowego Korczyna i jego okolic od wieków przyciągało tu wielbicieli łagodnych, malowniczych, niepowtarzalnych krajobrazów Ponidzia. Dziś przybywają tu amatorzy rozległych przestrzeni Nadnidziańskiego Parku Narodowego, a także miłośnicy historii, zaklętej w unikatowych zabytkach, rozsianych hojnie po tej ziemi, chlubiącej się dziejami sięgającymi czasów średniowiecza.