Zabytki Solec-Zdrój

Teren Gminy Solec – Zdrój obfituje w obiekty cenne pod względem historycznym, kulturowym i architektonicznym. Wśród nich są zarówno obiekty sakralne, jak również zabytki architektury świeckiej:

Kościół parafialny pod wezwaniem św. Mikołaja w Solcu – Zdroju – z krucyfiksem z XVI-XVII wieku – budowla z XX wieku, posadowiona w miejscu gotyckiej świątyni, której zabytkowe elementy wyposażenia odnaleźć można w obecnym kościele (na zewnętrznej ścianie renesansowa płyta nagrobna magnata Samuela Zborowskiego). Niezwykle prosta konstrukcja nadaje kościołowi nowoczesny wygląd.
ul. Kościelna 3, Solec – Zdrój

Dzwonnica w zespole kościoła parafialnego w Solcu – Zdroju – czas powstania 1937 – 1939, arch. Franciszek Mączyński.
ul. Kościelna 3, Solec – Zdrój

Plebania w zespole kościoła parafialnego w Solcu – Zdroju – czas powstania 1855 r.
ul. Kościelna 3, Solec – Zdrój.

Spichlerz murowany w zespole kościoła parafialnego w Solcu – Zdroju
ul. Kościelna 3, Solec – Zdrój

Stodoła , garaż murowany w zespole kościoła parafialnego w Solcu – Zdroju
ul. Kościelna 3, Solec – Zdrój

Zakład przyrodoleczniczy, tzw. Łazienki w zespole Zakładu Uzdrowiskowego w Solcu – Zdroju – pierwsze drewniane Łazienki powstały w roku1836 z inicjatywy ówczesnego właściciela Solca – hrabiego Karola Godeffroy. W 1900 roku pożar całkowicie zniszczył obiekt. Odbudowano go w niedługim czasie w modnym wówczas stylu zakopiańskim. W 1921 roku miał miejsce kolejny, gwałtowny pożar, który strawił budowlę. Budynek w obecnym kształcie powstał w latach 1922-1926 i utrzymany jest w stylu klasycystycznym. Odbudowę zniszczeń i modernizację prowadził inż. Romuald Daniewski we współpracy z architektem J. Heurichem. W obiekcie znajduję się baza zabiegowa opierająca się na kąpielach siarczkowych i krioterapii, zarówno miejscowej jak i ogólnoustrojowej.
ul. W. i R. Daniewskich, Solec – Zdrój

Pawilon Kąpieli Mułowych w zespole Zakładu Uzdrowiskowego w Solcu – Zdroju – czas powstania 1932 – 1934.
ul. W. i R. Daniewskich, Solec – Zdrój

Budynek Zdroju (rekonstrukcja) w zespole Zakładu Uzdrowiskowego w Solcu – Zdroju – czas powstania koniec XIX wieku, przebudowa początek XX wieku, obecnie trwa rekonstrukcja budynku
ul. W. i R. Daniewskich, Solec – Zdrój

Pawilon Parkowy murowany (dawna stróżówka) w zespole Zakładu Uzdrowiskowego w Solcu – Zdroju – wzniesiony w 1910 roku, zaprojektowany przez architekta J. Heuricha. Pierwotnie mieściła się tu portiernia oraz fryzjernia. Budynek zachował dawny wygląd architektoniczny.
ul. W. i R. Daniewskich, Solec – Zdrój

Willa „Irena” w zespole Zakładu Uzdrowiskowego w Solcu – Zdroju – – obiekt zaprojektowany przez architekta J. Heuricha, wybudowany w 1919 roku. Nazwa budynku pochodzi od imienia żony Włodzimierza Daniewskiego – lekarza zakładowego, współwłaściciela i ówczesnego dyrektora Uzdrowiska. Architektoniczny wystrój budynku przetrwał wojenne kataklizmy bez większego uszczerbku. Z racji tego, że przez wiele lat willa służyła przyrodolecznictwu dekapitalizacji uległa jej część wewnętrzna wymuszając przebudowę. Wraz z „Ireną” przetrwała przepiękna, sięgająca ponad dach budynku magnolia, która stała się obecnie najbardziej znanym symbolem Solca-Zdroju.
ul. W. i R. Daniewskich, Solec – Zdrój

Willa „Prus” w zespole Zakładu Uzdrowiskowego w Solcu – Zdroju – zbudowana około 1920 roku według projektu architekta J. Heuricha była pierwotnie rezydencją rodziny inż. Romualda Daniewskiego. Nazwa obiektu wywodzi się z herbu rodowego rodziny Daniewskich – „Prus II”. Pokoje na piętrze wykorzystywane były jako pokoje gościnne dla ważnych gości uzdrowiska przyjeżdżających do Solca na kurację. W czasie II wojny światowej, od sierpnia 1944 roku mieściło się tu niemieckie dowództwo odcinka frontu. Częściowo zniszczona podczas ofensywy. Po zakończeniu działań wojennych nie naruszone skrzydło zniszczonego budynku służyło nadal dawnym właścicielom, aż do upaństwowienia zakładu. Po odbudowie obiekt przeznaczono na kwaterowanie kuracjuszy. Taką funkcję Willa „Prus” pełni do dziś.
ul. W. i R. Daniewskich, Solec – Zdrój

Sanatorium „Jasna” w zespole Zakładu Uzdrowiskowego w Solcu – Zdroju – budynek powstał około roku 1920 według projektu architekta J. Heuricha. Do połowy XX wieku funkcjonował pod nazwą “Pensjonat” i pełnił rolę hotelu dla kuracjuszy. Obecnie pełni taką samą funkcję. W budynku tym  znajduję się cała baza administracyjna, oraz część gabinetów lekarskich.
ul. W. i R. Daniewskich, Solec – Zdrój

Sanatorium „Świt” wraz z salą balowo – teatralną i ogrodem w zespole Zakładu Uzdrowiskowego w Solcu – Zdroju – (dawniej budynek pełnił funkcję hotelową) – obiekt powstał w roku 1918 (rozbudowany w roku 1950). Budynek mieścił obszerną salę teatralną i balową, salę restauracyjną i dancingową z zapleczem kuchennym, czytelnię, bilard i 24 pokoje dla kuracjuszy.
ul. 1 Maja 1, Solec – Zdrój

Uzdrowiskowe założenie parkowe z czytelnym historycznym układem kompozycyjnym i starodrzewem w zespole Zakładu Uzdrowiskowego w Solcu – Zdroju – z zabytkowymi obiektami sanatoryjnymi, w tym wille „Prus”, „Irena”, Łazienki przebudowane po pożarze w latach 1921 – 27 z zachowaną do dziś infrastrukturą wewnątrz obiektu i wokół niego wraz z przylegającymi do niego zalewem ze zbiornikiem retencyjno-rekreacyjnym na rzeczce Rzoska i sosnowym kompleksem leśnym.
ul. W. i R. Daniewskich, Solec – Zdrój

Budynek drewniany – czas powstania około 1920 r.
ul. Kościuszki 41, Solec – Zdrój

Willa murowana – czas powstania lata 20 – te XX wieku, budynek częściowo przebudowany.
ul. 1 Maja 5, Solec – Zdrój

Budynek murowany – czas powstania około 1920 roku.
ul. 1 Maja 9, Solec – Zdrój

Dom z Apteką drewniany (wraz z wyposażeniem Sali aptecznej na parterze) – czas powstania -początek XX wieku.
ul. 1 Maja 11, Solec – Zdrój

Budynek remizy strażackiej – murowany, czas powstania początek XX wieku.
Piestrzec 7, Solec – Zdrój

Kościół parafialny pod wezwaniem św. Stanisława bpa w zespole kościoła parafialnego w Świniarach – pierwsze wiadomości o istnieniu parafii sięgają 1250 roku, a pierwsza pisana wzmianka o niej z roku 1326 odnotowana jest w wykazach świętopietrza, gdzie wymieniono “Item Nicolaus, plebanus ecclesie de Swiniar” idrewniany kościół. Obiekt to drewniana zabytkowa świątynia z murowaną kaplicą. Od południa do kościoła przylega również murowana wieża z kruchtą. Wnętrze kościoła jest niezwykle kolorowe, utrzymane głównie w stylu barokowym, drewniany strop nad nawą jest malowany. W prezbiterium można podziwiać ołtarz z rokokowymi ornamentami, który w centralnym miejscu kryje krucyfiks, a po bokach barokowe rzeźby. W świątyni znajduje się również XVIII – wieczna ambona oraz kamienna chrzcielnica.
Świniary, Solec – Zdrój

Ogrodzenie terenu przykościelnego w zespole kościoła parafialnego w Świniarach – czas powstania nieokreślony.
Świniary, Solec – Zdrój

Cmentarz przykościelny w zespole kościoła parafialnego w Świniarach – czas powstania nieokreślony.
Świniary, Solec – Zdrój

Plebania w zespole kościoła parafialnego w Świniarach – budynek murowany, czas powstania – rok 1890.
Świniary 49A, Solec – Zdrój

Cmentarz parafialny w Świniarach – czas powstania XIX w.
Świniary, Solec – Zdrój

Relikty Założenia Parkowego z I połowy XIX wieku – składają się z pozostałości szpaleru grabów oraz dwóch starych drzew o znacznym obwodzie – 1 robinia akacjowa i 1 kasztanowiec.
Zagórzany, Solec – Zdrój

Pałac w zespole pałacowo – parkowym – czas powstania XVI lub XVII wiek, przebudowany w roku 1803, rozbudowany na przełomie XIX/XX wieku. Pałac z otaczającym go parkiem i zabudowaniami podworskimi – pierwotnie renesansowy (gniazdo rodowe magnackiej rodziny Zborowskich), przebudowany na klasycystyczny. Po II wojnie światowej na mocy dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o reformie rolnej pałac z otoczeniem parkowym przeszedł na własność skarbu państwa. Powstał tu Państwowy Zakład Specjalny dla Dorosłych. W przeciągu lat funkcjonowania zmieniały się nazwy przy czym funkcja opiekuńcza i profil działania pozostał bez zmian. W roku 2007 Dom Pomocy Społecznej został przeniesiony do nowo wybudowanego obiektu w obrębie parku.
Zborów, ul. Pałacowa, Solec – Zdrój

Dawny spichlerz dworski w zespole pałacowo – parkowym – czas powstania przełom XVIII/XIX wieku, spichlerz z tarczą herbu Leliwa.
Zborów, ul. Pałacowa, Solec – Zdrój

Dawna Gorzelnia w zespole pałacowo – parkowym – budynek powstał w XVIII wieku. Dawna gorzelnia jest murowana, na planie wąskiego prostokąta, parterowa, podpiwniczona. Wskutek spadku terenu parter od zachodu jest wysoki. Piwnice są sklepione kolebkowo z lunetami. Wnętrze przebudowane, dach dwuspadowy.
Zborów, ul. Pałacowa, Solec – Zdrój

Mur ze strzelnicami w zespole pałacowo – parkowym – czas powstania XIX wiek.
Zborów, ul. pałacowa, Solec – Zdrój

Brama na dziedziniec gospodarczy w zespole pałacowo – parkowym – czas powstania nieokreślony.
Zborów, ul. Pałacowa, Solec – Zdrój

Park w zespole pałacowo – parkowym – czas powstania połowa XIX wieku.
Zborów, ul. Pałacowa, Solec – Zdrój

Stodoła murowana w zespole pałacowo – parkowym – czas powstania XIX wiek.
Zborów, ul. Pałacowa, Solec – Zdrój

Piwnica (pomiędzy spichlerzem a gorzelnią) w zespole pałacowo – parkowym – czas powstania nieokreślony.
Zborów, ul. Pałacowa, Solec – Zdrój

Obora murowana w zespole pałacowo – parkowym – czas powstania XIX/XX wiek.
Zborów, ul. Pałacowa, Solec – Zdrój

Cmentarz parafialny w Solcu – Zdroju – założony w pierwszej połowie XIX wieku wraz z zespołem zabytkowych nagrobków. Jest miejscem historycznym będącym świadectwem życia pokoleń ludzi, którzy przyczynili się do rozwoju miejscowości. Stanowi integralny element krajobrazu kulturowego Solca i okolicy.
Zespół zabytkowych nagrobków

̶ Joanna hr. Z Wesllów Godeffroy zm. 1888 i Karolina Walchnowska z

Godeffroyów zm.1923 – właścicielki majątku w Zborowie

̶ Karol Godeffroy zm.1874 założyciel uzdrowiska w Solcu-Zdroju

̶ Szymon Edward hr. Tarło, właściciel Tenczyna, 1904

Florentyna Tarło, 1904

̶Grobowiec rodziny Daniewskich, właścicieli Solca-Zdroju – ok. Romuald

Daniewski – Dyrektor Uzdrowiska w Solcu Zdroju, 1931

̶ ks. Walenty Drapkowski, 1888

̶ Piotr Drapkowski, 1851

̶ Leon Szmelcer, 1900

̶ Eugenia Ossowska, 1903

̶ Stanisław Regulski, 1917

̶ Figura Matki Boskiej na grobowcu Gwoździów XIX w.

̶ Antoni Pałys, 1915

̶ Kazimierz Tkacz, 1911

̶ Michał Szybowski, 1917

̶ Jan Szybowski, 1936

̶Grobowiec NN, 2 poł. XX w.

̶ Nepomucena Kopczyńska, 1923

̶ Mikołaj Skarbek Kruszewski, 1933.

Kurhan pradziejowy w Kikowie.

Kików, Solec – Zdrój.